Öz
Günümüze kadar turizmin çeşitli tanımlarının yapıldığı görülmektedir. Aynı zamanda, turizm kavramı üzerindeki tartışmaların özellikle akademik çevrelerde yer bulması, değişik bakış açılarının oluşmasından kaynaklı bir yapı kazanarak, tek bir tanımın yapılamamasına neden olmuştur. Ayrıca, farklı disiplinlerde çalışan araştırmacıların kendi disiplinlerine özgü nitelikleri dikkate alarak turizmi tanımlamaları, turizm kavramının zenginlik kazanmasına sebep olmuştur. Bu sayede toplumun hemen hemen tüm katmanlarına sirayet ettiği düşünülen turizm olgusu, toplumun en küçük yapı taşı olan ailede ve ailenin bir parçasını oluşturan çocuklarda da kendine yer bulmaktadır. Bu bağlamda, çocuğun turizm ile olan ilişkisi, beklentileri ve turizmin zihinlerinde yeri turizm aktörleri için önem arz etmektedir. Çocuklardan gelecek fikirlerin turizm hareketliliğine sağlayacağı katkı turizm unsurları tarafından değer görmekle beraber, yönlendirmeye uygun bir yapı taşıyan çocukların konuya ilişkin gerçekte ne hissettiklerinin bilinmesi, ebeveynler ve uzmanlar tarafından da önem teşkil edecektir. Bu bilgilerin oluşmasında başat rol oynayan çocukların beklentileri ve konuya ilişkin fikirleri, onlara yöneltilen sorular kapsamında ölçülebileceğinden yapılan araştırma çocuk merkezli bir bakış açısı üzerine konumlandırılmıştır. Aynı zamanda turizm literatürüne yeni giren çocuk dostu turizm kavramının, çocuklar tarafından bilinme düzeyleri sorgulanmış ve çocuklara kavram hakkında verilen bilgiler doğrultusunda bu kavrama katkı sağlayacak verilere ulaşılmaya çalışılmıştır. Araştırma bu yönden bakıldığında çocukların turizme bakış açıları, turizm denildiğinde akıllarına ilk olarak nelerin geldiği, ne tür çağrışımlar yaptığı ve çocuk dostu turizm kavramının bilinmesine yönelik değerlendirmeleri içermekte olup, çalışmanın amacı, çocukların gözündeki turizm kavramını, tatil algısını, konaklama tesislerinden beklentilerini ve hayallerindeki tatili öğrenmek, edinilecek bilgiler çerçevesinde turizme katkı sağlayacağı düşünülen fikirlerin oluşmasını sağlamaktır. Araştırmada nitel araştırma tekniklerinden yarı yapılandırılmış mülakat tekniği kullanılmış olup, okulöncesi ve ilköğretim çağındaki çocuklara turizm hakkında sorular sorularak onların algı ve fikirlerine yönelik bir değerlendirme yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda, bazı turizm işletmelerinin çocuk güvenliği konusuna daha fazla yer vermesi, aile içerisindeki turizm planlamalarına çocuğun daha fazla dahil edilmesi ve çocuklara ilköğretimden itibaren turizm eğitiminin verilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuçların literatüre katkı sağlaması beklenmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Alabaş, R. ve Tuğral, S.G. (2006). “Çocuk Hakları”. H. Köksal (ed.). Yenilikçi tarih öğretimi etkinlik örnekleri. (s. 21-28). Ankara: Harf Eğitim Yayıncılığı.
- Altunışık R., Çoşkun R., Bayraktaroğlu S., Yıldırım E. (2004). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri-SPSS Uygulamalı, Geliştirilmiş 3. Baskı, Sakarya Kitapevi, Sakarya.
- Avrupa Konseyi Çocukların Cinsel Sömürü ve İstismara Karşı Korunması Sözleşmesi (011), T. C. Resmi Gazete, 28050, 10 Ağustos 2011.
- Başol, K. (2012). Türkiye ekonomisi. Türkmen Yayınevi, İstanbul
- Canosa, A. and Graham, A. (2016). Ethical Tourism Research Involving Children. Annals of Tourism Research, 61(15), 1-6.
- Çocukdostuturizm.org (2018, Nisan 10). http://www.cocukdostuturizm.org/cocuk-dostu- t u rizm-projesi-nedir adresinden alınmıştır.
- ECPAT International. (2006). Question&Answer About The Commercial Sexual Exploitation of Children: An Information Booklet by ECPAT. ECPAT International, Bangkok. ECPAT International.
- ECPAT International. (2008). Çocuklara Yönelik Cinsel Amaçlı Turizm ile Mücadele: Sorular ve Yanıtlar. Bangkok: Uluslararası Çocuk Merkezi.
- ECPAT International. (2015). Turizm ve Seyahatte Çocukların Cinsel Sömürüsü Küresel Araştırması Ülkeye Özel Rapor Türkiye. Türkiye: Uluslararası Çocuk Merkezi.
- Ercan, R. (2014). Anne Babaların Günümüzde Sahip Olduğu Çocuk İmgeleri. International Journal of Social Science, 30(1), 377-396.
- Gürbüz, S., ve Şahin, F. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- İnsan Hakları Derneği (2008). Çocuk İhmali ve İstismarını Önleme Öğretmenler ve Aileler İçin Eğitim Kılavuzu. Berkay Ofset-Ankara, 1-70.
- Kozak, N., Kozak, M., & Kozak, M. (2009). Genel Turizm İlkeler, Kavramlar. Ankara: Detay. Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. 3rd Edition, Sage Publications, Thousand Oaks. London. ss. 241-242.
- Poria, Y. and Timothy, D. (2014). Where are the children in tourism research?. Annals of Tourism Research, 47(1), 77-95.
- Rhoden, S., Hunter-Jones, P. and Miller, A. (2016). Tourism experiences through the eyes of a child. Annals of Leisure Research, 19(4), 424-443. Sağlam, M., ve Aral, N. (2017). Tarihsel Süreç İçerisinde Çocuk ve Çocukluk Kavramları, Çoçuk ve Medeniyet Dergisi, 1(2), 43-56.
- Salim, M. (2011). Geçmişten günümüze Türkiye’de çocuk koruma politikaları ve Sosyal H i z metler ve Çocuk Esirgeme Kurumu, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
- Tan, M. (1989). Çağlar boyunca çocukluk, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1), 71-88.
- Türk Dil Kurumu, Erişim Tarihi: 6 Nisan 2018, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5ac79b3185d97.52089284
- UNİCEF (2006). Çocuğa Karşı Şiddeti İzleme ve Göstergeleri Kılavuzu, Erişim Tarihi: 6 Nisan 2018, http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/izleme-gostergeleri-kilavuzu.pdf
- Üstündağ, A., Şenol, F., ve Mağden, D. (2015, Mayıs). “Ebeveynler Çocuk İstismarına Yönelik Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesi ve Bilinçlendirilmesi”. Uluslararası Katılımlı III. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Yücel, P. H., ve Ögel, K. (2008). Çocuklara Yönelik Cinsel Sömürü ve Biçimleri. Turkiye Klinikleri Journal of Pediatric Sciences, 4(6), 6-11.
Öz
Kaynakça
- Alabaş, R. ve Tuğral, S.G. (2006). “Çocuk Hakları”. H. Köksal (ed.). Yenilikçi tarih öğretimi etkinlik örnekleri. (s. 21-28). Ankara: Harf Eğitim Yayıncılığı.
- Altunışık R., Çoşkun R., Bayraktaroğlu S., Yıldırım E. (2004). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri-SPSS Uygulamalı, Geliştirilmiş 3. Baskı, Sakarya Kitapevi, Sakarya.
- Avrupa Konseyi Çocukların Cinsel Sömürü ve İstismara Karşı Korunması Sözleşmesi (011), T. C. Resmi Gazete, 28050, 10 Ağustos 2011.
- Başol, K. (2012). Türkiye ekonomisi. Türkmen Yayınevi, İstanbul
- Canosa, A. and Graham, A. (2016). Ethical Tourism Research Involving Children. Annals of Tourism Research, 61(15), 1-6.
- Çocukdostuturizm.org (2018, Nisan 10). http://www.cocukdostuturizm.org/cocuk-dostu- t u rizm-projesi-nedir adresinden alınmıştır.
- ECPAT International. (2006). Question&Answer About The Commercial Sexual Exploitation of Children: An Information Booklet by ECPAT. ECPAT International, Bangkok. ECPAT International.
- ECPAT International. (2008). Çocuklara Yönelik Cinsel Amaçlı Turizm ile Mücadele: Sorular ve Yanıtlar. Bangkok: Uluslararası Çocuk Merkezi.
- ECPAT International. (2015). Turizm ve Seyahatte Çocukların Cinsel Sömürüsü Küresel Araştırması Ülkeye Özel Rapor Türkiye. Türkiye: Uluslararası Çocuk Merkezi.
- Ercan, R. (2014). Anne Babaların Günümüzde Sahip Olduğu Çocuk İmgeleri. International Journal of Social Science, 30(1), 377-396.
- Gürbüz, S., ve Şahin, F. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- İnsan Hakları Derneği (2008). Çocuk İhmali ve İstismarını Önleme Öğretmenler ve Aileler İçin Eğitim Kılavuzu. Berkay Ofset-Ankara, 1-70.
- Kozak, N., Kozak, M., & Kozak, M. (2009). Genel Turizm İlkeler, Kavramlar. Ankara: Detay. Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. 3rd Edition, Sage Publications, Thousand Oaks. London. ss. 241-242.
- Poria, Y. and Timothy, D. (2014). Where are the children in tourism research?. Annals of Tourism Research, 47(1), 77-95.
- Rhoden, S., Hunter-Jones, P. and Miller, A. (2016). Tourism experiences through the eyes of a child. Annals of Leisure Research, 19(4), 424-443. Sağlam, M., ve Aral, N. (2017). Tarihsel Süreç İçerisinde Çocuk ve Çocukluk Kavramları, Çoçuk ve Medeniyet Dergisi, 1(2), 43-56.
- Salim, M. (2011). Geçmişten günümüze Türkiye’de çocuk koruma politikaları ve Sosyal H i z metler ve Çocuk Esirgeme Kurumu, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
- Tan, M. (1989). Çağlar boyunca çocukluk, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 22(1), 71-88.
- Türk Dil Kurumu, Erişim Tarihi: 6 Nisan 2018, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5ac79b3185d97.52089284
- UNİCEF (2006). Çocuğa Karşı Şiddeti İzleme ve Göstergeleri Kılavuzu, Erişim Tarihi: 6 Nisan 2018, http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/izleme-gostergeleri-kilavuzu.pdf
- Üstündağ, A., Şenol, F., ve Mağden, D. (2015, Mayıs). “Ebeveynler Çocuk İstismarına Yönelik Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesi ve Bilinçlendirilmesi”. Uluslararası Katılımlı III. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- Yücel, P. H., ve Ögel, K. (2008). Çocuklara Yönelik Cinsel Sömürü ve Biçimleri. Turkiye Klinikleri Journal of Pediatric Sciences, 4(6), 6-11.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Turizm (Diğer) |
| Bölüm | MAKALELER |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Nisan 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018Sayı: 2 |
- Makale Dosyaları