Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?

Yıl 2012, Cilt: 23 Sayı: 71, 8 - 33, 08.03.2012

Öz

Günümüzde sosyal girişimciliğe olan ilgi artışına rağmen, akademik yazında bu konu hala başlangıç aşamasındadır. Yazında sosyal girişimciliğin tanımlanması, tipolojisi ve ticarî girişimcilikten ayrılan yönleri üzerinde durulur. Sosyal girişimci, sosyal değer yaratmak ve sürdürmek için mevcut kaynaklara bağlı kalmadan değişim aracısı gibi davranan ve girişimsel yöntemleri kullanan kişidir. Bu çalışmayla Hatay'daki ticarî girişimcilerin, sosyal girişimcilik yönlerinin tespiti, aynı zamanda ticarî ve sosyal girişimcilik ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Elde edilen bulgulara göre, ticarî girişimcilik ile sosyal girişimcilik özellikleri arasında bir ilişki olmakla beraber, aralarındaki temel farklılık, kâr odaklı bakış açısıyla ilgilidir. Akademik yazındaki, girişimcilerden geçmişte kötü koşullar yaşamış olanların sosyal girişimci olma ihtimallerinin daha yüksek olduğuna ilişkin görüş bu çalışmada ispatlanamamıştır.

HOW MUCH IS COMMERCIAL ENTREPRENEUR A SOCIAL ENTREPRENEUR?

Yıl 2012, Cilt: 23 Sayı: 71, 8 - 33, 08.03.2012

Öz

Despite the growing attention for social entrepreneurship the subject in the academic literature is still at the age of infancy. The definition and typology of social entrepreneurship and its aspects separating from commercial entrepreneurship were focused on. Social entrepreneur is acting as a change agent and using entrepreneurial methods to create and sustain social value without being limited to resources currently in hand. In this study, it was aimed to determine the social entrepreneurship orientations of commercial entrepreneurs and to identify the relationships between social and commercial entrepreneurs in Hatay, Turkey. According to the findings, there are some relationships between commercial and social entrepreneurship characteristics, but the main difference between them is related to the profit-based view. It was in the academic literature that those who experienced poor living conditions in their past lives had higher probability to be social entrepreneurs was not proved in this study. 

Toplam 0 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm MAKALELER
Yazarlar

Metin Reyhanoglu

Özden Akın

Yayımlanma Tarihi 8 Mart 2012
Yayımlandığı Sayı Yıl 2012 Cilt: 23 Sayı: 71

Kaynak Göster

APA Reyhanoglu, M., & Akın, Ö. (2012). TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, 23(71), 8-33.
AMA Reyhanoglu M, Akın Ö. TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi. Mart 2012;23(71):8-33.
Chicago Reyhanoglu, Metin, ve Özden Akın. “TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?”. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi 23, sy. 71 (Mart 2012): 8-33.
EndNote Reyhanoglu M, Akın Ö (01 Mart 2012) TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi 23 71 8–33.
IEEE M. Reyhanoglu ve Ö. Akın, “TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?”, İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, c. 23, sy. 71, ss. 8–33, 2012.
ISNAD Reyhanoglu, Metin - Akın, Özden. “TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?”. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi 23/71 (Mart 2012), 8-33.
JAMA Reyhanoglu M, Akın Ö. TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi. 2012;23:8–33.
MLA Reyhanoglu, Metin ve Özden Akın. “TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?”. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, c. 23, sy. 71, 2012, ss. 8-33.
Vancouver Reyhanoglu M, Akın Ö. TİCARİ GİRİŞİMCİLER NE KADAR SOSYAL GİRİŞİMCİDİR?. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi. 2012;23(71):8-33.